Η φυσιολογική σεξουαλική ζωή αποτελεί πέρα από δικαίωμα κάθε ανθρώπου και σημαντικό συστατικό της ευζωίας, της καλής ψυχολογίας και της μακροζωίας, όπως δείχνουν πολλές μελέτες, ενώ η στυτική δυσλειτουργία δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε νέους και άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας, διαψεύδοντας τις φήμες που τη θέλουν «νόσο των ηλικιωμένων». Τα τελευταία χρόνια, έχουν αυξηθεί τα περιστατικά σε νεότερους άνδρες και όσο πιο νέος σε ηλικία ο άνδρας ασθενής, τόσο πιο βαρύ το ψυχολογικό φορτίο από το ταμπού, που συνοδεύει την πάθηση.
Σε καθαρά ιατρικούς όρους η στυτική δυσλειτουργία μεταφράζεται σε αδυναμία επίτευξης ή διατήρησης μιας στύσης ικανοποιητικά σκληρής, ώστε να επιτρέπει τη διείσδυση, και κατά συνέπεια τη συνουσία. Επίσης, μπορεί να συνίσταται είτε στην ολοκληρωτική αδυναμία επίτευξης στύσης, είτε σε μια ασυνεπή, μη προβλέψιμη ικανότητα επίτευξης ικανοποιητικής στύσης, ή ακόμα και μια τάση διατήρησης στύσεων με σύντομη χρονική διάρκεια, γεγονός που έχει αρνητικό αντίκτυπο στην σεξουαλική ζωή του ζευγαριού. Υπολογίζεται ότι το 20% του συνολικού πληθυσμού των ανδρών σε κάποιο στάδιο της ζωής του θα εμφανίσει πρόβλημα στυτικής δυσλειτουργίας ενώ στις μεγαλύτερες ηλικίες τα ποσοστά αυξάνονται εκθετικά. Έτσι, ενώ στην ηλικία των 50 ετών, το 4% των ανδρών εμφανίζει ολική αδυναμία επίτευξης στύσης (την βαρύτερη μορφή της στυτικής δυσλειτουργίας), στην ηλικία των 60 ετών το ποσοστό ανεβαίνει στο 17% και στις ηλικίες άνω των 75 ετών, απογειώνεται στο 47%.
Στην Ελλάδα εκτιμάται ότι τουλάχιστον 500.000 άνδρες έχουν πρόβλημα στυτικής λειτουργίας –ένας σημαντικός αριθμός αν αναλογιστούμε ότι τα άτομα με διαβήτη υπολογίζονται στο 1 εκατομμύριο. Το μέτρο σύγκρισης δεν επιλέχθηκε τυχαία, καθώς υπάρχει στενή συσχέτιση μεταξύ του σακχαρώδους διαβήτη και της στυτικής δυσλειτουργίας, επειδή το αυξημένο σάκχαρο προκαλεί βλάβες στα μεγάλα και μικρά αγγεία με συνέπεια με συνέπεια να εμποδίζει και την σωστή αιμάτωση του πέους.
Μια φορά αδυναμίας δεν
σημαίνει κάτι ανησυχητικό
Οι ειδικοί επισημαίνουν πως ένα παροδικό επεισόδιο στυτικής δυσλειτουργίας δεν είναι αναγκαστικά σημαντικό και μπορεί να συμβεί στον καθένα, λόγω άγχους, κούρασης, άβολων συνθηκών, μεγάλης κατανάλωσης αλκοόλ ή άλλων ψυχογενών παραγόντων οπότε δεν χρειάζεται να σημάνει συναγερμός. Αν, όμως, αυτό επαναλαμβάνεται ή είναι μόνιμο, θα πρέπει να απευθυνθείτε στον γιατρό σας καθώς αν το αντιμετωπίσετε, με την πάροδο του χρόνου θα σας προκαλέσει συσωρευτικό άγχος, προβλήματα στη σχέση σας και θα καταβαραθρώσει την αυτοπεποίθησή σας. Η ντροπή και η σιωπή δεν οδηγούν πουθενά, απλά διογκώνουν την ταλαιπωρία των ασθενών, και μάλιστα άδικα, καθώς στην ιατρική φαρέτρα υπάρχουν εξαιρετικές θεραπείες που λύνουν το πρόβλημα.
Ιστορική αναδρομή στην πιο διάσημη τυχαία ανακάλυψη μετά την πενικιλίνη
Πριν από 22 χρόνια, κυκλοφόρησε το φάρμακο που άλλαξε για πάντα το τοπίο, στην στυτική δυσλειτουργία και όπως συμβαίνει ενίοτε στα μεγάλα επιστημονικά επιτεύγματα η θεραπεία ανακαλύφθηκε τυχαία. Η σιλδεναφίλη, το γνωστό σε όλους Viagra, γιατί γι αυτό πρόκειται ήταν πειραματική θεραπεία για την ισχαιμία και σε μια κλινική μελέτη την προσοχή των γιατρών τράβηξε το γεγονός πως οι άνδρες συμμετέχοντες δεν επέστρεφαν τα χάπια που είχαν περισσέψει. Οι ειδικοί κατάλαβαν ότι κάτι συμβαίνει και δεν άργησαν να διαπιστώσουν πως η βελτίωση της στυτικής λειτουργίας ήταν μια ωφέλιμη παράπλευρή δράση του υπό διερεύνηση φαρμάκου. Έτσι γεννήθηκε το viagra, η πιο σημαντική τυχαία ανακάλυψη μετά την πενικιλίνη από τον Αλεξάντερ Φλέμινγκ. Ακολούθησε η ανάπτυξη και άλλων φαρμάκων της ίδιας κατηγορίας που όλα τους δρουν εφόσον υπάρχει η ερωτική επιθυμία. Άλλες είδους θεραπείες είναι τα κρουστικά κύματα και οι ενδοπεϊκές ενέσεις.
Τα σύνθετα αίτια της στυτικής δυσλειτουργίας
Η επίτευξη της στύσης είναι μια εξαιρετικά σύνθετη διαδικασία, στην οποία συμμετέχουν ο εγκέφαλος, ορμόνες, νεύρα, μύες, αγγεία, τα συναισθήματα και οι αισθήσεις. Μια διαταραχή στην διαδικασία αυτή μπορεί να αποτελέσει αίτιο στυτικής δυσλειτουργίας. Το αρχικό αίτιο μπορεί να είναι οργανικό και στην πορεία η δυσλειτουργία να επιδεινωθεί από την ψυχολογική επιβάρυνση ενώ συχνά εξαρχής το πρόβλημα οφείλεται σε έναν σύνθετο συνδυασμό οργανικών και ψυχολογικών παραγόντων. Οι πιο συχνές οργανικές αιτίες περιλαμβάνουν καρδιολογικές παθήσεις, αποφράξεις των αγγείων, δυσλιπιδαιμία, υπέρταση, σακχαρώδης διαβήτης, νευρολογικά νοσήματα όπως η πολλαπλή σκλήρυνση, ορμονικές διαταραχές (π.χ. χαμηλή τεστοστερόνη), τη νόσο Peyronie (ανάπτυξη ουλώδους πλάκας στον ινώδη χιτώνα του πέους), λήψη αντιψυχωσικών ή αντιυπερτασικών φαρμάκων, υπερπλασία του προστάτη (συνυπάρχει συχνά με στυτική δυσλειτουργία) και χειρουργικές επεμβάσεις μετά από ριζική προστατεκτομή για καρκίνο προστάτη, επεμβάσεις στο παχύ έντερο ή στη κύστη. Ακριβώς επειδή η στυτική δυσλειτουργία είναι ένα σύνθετο πρόβλημα, είναι πολύ σημαντικό ο ασθενής να αντιμετωπίζεται ολιστικά από ένα διεπιστημονικό τμήμα που περιλαμβάνει όλες τις απαιτούμενες ιατρικές ειδικότητες.
Ποιες εξετάσεις χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση
Στη στυτική δυσλειτουργία, καθοριστικό ρόλο διαδραματίζει η λήψη του σωστού ιστορικού και για αυτό ο ασθενής θα πρέπει να είναι ειλικρινής και να μην ντρέπεται να μιλήσει στον ιατρό του. Μετά την ολοκλήρωση του ιστορικού και την κλινική εξέταση, ενδέχεται να χρειαστούν πρόσθετες εξετάσεις αίματος, σακχάρου, χοληστερόλης και τεστοστερόνης. Ο θεράπων γιατρός μπορεί επίσης να ζητήσει triplex αγγείων-πέους και καταγραφή νυκτερινών στύσεων η οποία γίνεται με τη βοήθεια μιας συσκευής και βοηθά τον γιατρό να ξεχωρίσει την ψυχογενή από την οργανική στυτική δυσλειτουργία.
Ποιες θεραπευτικές επιλογές υπάρχουν στην φαρέτρα
Μετά την ολιστική προσέγγιση, που το διεπιστημονικό τμήμα μπορεί να προσφέρει και τη διάγνωση των αιτιών της στυτικής δυσλειτουργίας, η θεραπεία καθορίζεται από το ή τα αίτια της. Αν το αίτιο είναι ψυχογενές ή υπάρχουν προβλήματα στη σχέση, αναλαμβάνει να βοηθήσει ένας εξειδικευμένος ανδρολόγος-ψυχίατρος-σεξολόγος. Όταν το πρόβλημα είναι μεικτό, γίνεται συνδυασμός ψυχοθεραπείας και φαρμακευτικής θεραπείας. Όταν πίσω από το πρόβλημα κρύβονται οργανικά αίτια, οι επιλογές που υπάρχουν, περιλαμβάνουν:
• Φάρμακα σε χάπι, όπως είναι το Viagra και άλλου είδους σκευάσματα όπως σιλδεναφίλη, αβαναφίλη, βαρδεναφίλη, και ταδαλαφίλη.
• Θεραπεία με κρουστικά κύματα, η μοναδική θεραπεία που στοχεύει στο γενεσιουργό αίτιο της αγγειακής στυτικής δυσλειτουργίας.
• Συσκευή αντλίας κενού. Πρόκειται για μια μέθοδο, που δεν είναι καλά αποδεκτή από νεότερους ασθενείς, καθώς δεν προκαλεί σκληρή στύση.
• Ενδοσηραγγώδεις (ενδοπεϊκές) ενέσεις. Η διαδικασία είναι εύκολη στην εκμάθηση και εφαρμόζεται από εκατομμύρια ασθενείς σε όλον τον κόσμο.
• Ορμονοθεραπεία, η οποία περιλαμβάνει ενέσεις και τοπικά σκευάσματα (σπρέι, gel) και γίνεται σε περιπτώσεις έλλειψης τεστοστερόνης.
Τέλος, υπάρχει και η μέθοδος της πεϊκής πρόθεσης, που εφαρμόζεται, όταν αποτύχουν όλες οι προηγούμενες μορφές θεραπείας. Η τεχνική αφορά την τοποθέτηση -με χειρουργική επέμβαση- μιας ειδικής συσκευής μέσα στα σηραγγώδη σώματα του πέους.
